Wieliczka RUMUNIA

solniak · Wysłany: 06-07-2013, 04:01

(Powinienem teraz juz być z powrotem w Rumunii, ale auto mi siadło, więc kolejne wspominki.

)

DZIEŃ 3 (10 maja, piątek)

Budzi mnie chłód – ciągnie od strumyka i wąwozu. Jest 8 stopni. Zaciągam zamek w śpiworze. Nadal zimno, ale nie chce mi się sięgać po drugi śpiwór. Boli mnie też łeb, bo uaktywniła się nierówność między złożonymi siedzeniami, a resztą bagażnika. Trzeba będzie coś z tym dzisiaj zrobić… Do rana raczej męczę się niż śpię.

Kiedy X dowiaduje się, że jadę sam na mały urlop, dopytuje się mnie czy się rozwodzę. Y natomiast mówi, że też by sobie wyskoczył, ale tylko jakby mu żona pozwoliła. W jednym zdaniu, bezwiednie, ludzie określają naturę swoich związków.

Warto raz na jakiś czas rozstać się z partnerem, aby ponownie odkryć, że więź jeszcze istnieje, albo stwierdzić, że już jej nie ma. Są też inne powody dlaczego ludzie robią czasem coś samemu, ale te nie są już tak interesujące.

Chwilowo podążam szlakiem Makłowicza - kieruję się do Rimetea (węg. Torocko), wioski Szeklerów.

Z wiki: ”W miejscowości zachował się dawny układ architektoniczny z zespołem niemal identycznych XVIII-wiecznych domów mieszkalnych wzniesionych w stylu sasko-siedmiogrodzkim.” Niewykluczone, że za jakiś czas wpiszą wieś na listę UNESCO.

Zanim ruszę na oglądanie, siadam przed budą z fast foodem i usiłuję dojść do siebie po nocy sącząc kawę za 2,5 lei. Potem biorę drugą i trzecią. Życie się toczy powolutku: ktoś idzie do sklepu, ktoś z niego wychodzi, jedno auto zajeżdża na parking, inne odjeżdża, ludzie zagadują do siebie. To nie jest cukierkowa wieś – tu życie wciąż się autentycznie toczy.

Turystów nie ma, dopóki nie pojawia się wycieczka węgierskich nastolatków – madziarska wyprawa na wschodnie kresy. Po twarzach młodzieży mogę odczytać, kto zawalił dzisiejszą noc tak jak ja. Potem rozchodzą się, a ja zostaję z garstką impulsów chemiczno-elektrycznych - swoimi myślami - „ogromem rzeczy nieistniejących – jakby pewnie powiedziałby Miłosz.

Co do Złotych Szeklerów, to pojawili się tu w XIII wieku zasiedlając ziemie spustoszone przez Mongołów. Ich nazwę można by przetłumaczyć jako „strażnicy granic”. Węgierskie pochodzenie Szeklerów nie jest do końca udowodnione. Szeklerem był … literacki Drakula.

Dziś przyznają się raczej do narodowości węgierskiej niż szeklerskiej i jest ich w Rumunii około 650 tysięcy, co znajduje odbicie na tej mapie pokazującej już i Szeklerów i Wegrów jako jedną nację w krainie zwanej historycznie Szeklerszczyzną:

Ruszam poszwendać się po Torocko – co zajmie ponad dwie godziny, choć większości ludzi wystarczy zapewne 30 minut. Ale ja mam czas i brak planu. Nie wiem czy pojadę dalej na południe, czy może wdrapię się na Szeklerską Skałę. Po rumuńsku góra ta nazywa się Piatra Secuiului , po węgiersku Székelykő i ma 1129 m n.p.m. - wygląda majestatycznie jako samotny masyw:

Charakterystyczne drzwi prowadzące do piwniczki każdego domu:

Jeden z mieszkańców zrobił sobie w takiej piwnicy kapliczkę:

To chyba pokazuje czym zajmował się właściciel domu:

To kiedyś był staw. Dziś został ucywilizowany. Jakaś kobieta robi pranie i zastanawiam się czy swojego też tu nie zrobić, ale czuję lenia…:

Tutaj na lewo jest najstarszy dom we wsi, ale, że nie jest szczególny, cykam … dom obok:

Praktyczna informacja: na miejscu są tablice z planem wsi i opisem ciekawszych miejsc – po angielsku, jeśli Wasz rumuński i węgierski są słabe. :-)

Idę na cmentarz. Podobno miejscowe nagrobki mają symbole pokazujące jaki zawód wykonywał zmarły. Czy to jest taki znak? Co robił ten zmarły?:

solniak · Wysłany: 06-07-2013, 04:04

Powinienem teraz być w Rumunii, ale, że sie auto zepsuło, to kolejen wspominki:

[size=150]DZIEŃ 3 (10 maja, piątek)[/size]

Budzi mnie chłód – ciągnie od strumyka i wąwozu. Jest 8 stopni. Zaciągam zamek w śpiworze. Nadal zimno, ale nie chce mi się sięgać po drugi śpiwór. Boli mnie też łeb, bo uaktywniła się nierówność między złożonymi siedzeniami, a resztą bagażnika. Trzeba będzie coś z tym dzisiaj zrobić… Do rana raczej męczę się niż śpię.